Reflections

W ostatnich dniach trudno mi było regularnie zaglądać na bloga, ponieważ nie miałam internetu na stancji. Do tego doszła także awaria mojego laptopa, a mianowicie przestał poprawnie działać po zaktualizowaniu go do systemu operacyjnego Windows 10. Na szczęście udało mi się wrócić do poprzedniego Windowsa, więc teraz wszystko jest już dobrze i mogę systematycznie tu zaglądać.

Siedząc w domu, przy kubku z ciepłą herbatą przychodzą do mnie refleksje na różne tematy. Warto mówić o swoich uczuciach, gdyż wtedy jest nam lżej. Przyznam szczerze, że nie lubię się nikomu zwierzać, aczkolwiek pomaga mi przelanie emocji na kartkę bądź też w notce na moim blogu.

Na poprzednich zajęciach z komunikacji interpersonalnej mieliśmy wybrać kartę, na której był przedstawiony rysunek, odnoszący się do tego, co czujemy w danej chwili. Wybrałam ilustrację, gdzie widniały wielkie, otwierające się przed jakimś odosobnionym człowiekiem drzwi. Nie wiadomo, co kryło się za nimi. Na takim właśnie etapie życia jestem. Stoję przed nieznanym. Czuję się zagubiona i samotna.

Myślę, że jest to spowodowane tęsknotą za dawnym życiem. Jedni szybciej przystosowują się do nowych sytuacji, a inni wolnej. Ja należę do tej drugiej grupy. Potrzebuję więcej czasu niż inni. Trudno jest mi zaakceptować nieodwracalne zmiany. Jak śpiewa Ewa Farna w najnowszej piosence: Nic nie zdarzy się dwa razy tu. Nie warto żyć przeszłością, bo zatracamy wtedy naszą teraźniejszość i przyszłość. Trzeba pokonywać zakręty i wspinać się na szczyty. Należy iść naprzód i wyciągać wnioski z doświadczeń, jakie nam się przytrafiły. Tak właśnie zamierzam zrobić. Trzymajcie za mnie kciuki!

A Wam co bardziej pomaga - zwierzanie się komuś z tego, co czujecie czy wolicie przelać swoje emocje na papier lub w notce na blogu? A może wolicie zachować wszystko dla siebie?